beyaz karanfile
bir çocuk ağlıyor
bilinçaltımda…
şiirsel bir ezginin kalbime yazdığı son mektupta
imzasız bir aşk sözcüğü
seni rüyalarıma bırakıyor
büyülü bir koku eşliğinde…
ellerim ellerine tutunmak isterken
sessiz bir korku filmine dönüşen bedenim
ruhuma eziyet etmeye başlıyor
ellerim ellerine yetişemiyor…
bir çocuk ağlıyor
bilinçaltımda…
kayıp bir kıtayım
aşk okyanusunun en mistik yerinde
dalgaların üzerime geldiğini hissediyorum
ve kaybolduğum noktadan
hayata bir doğru çiziyorum
bulunamayacağımı umarak…
gözlerim gözlerinden akmaya başlıyor
kalbim büyük bir akustikle sana sesleniyor…
bir çocuk ağlıyor
bilinçaltımda…
hasret çekiyor muratsız bir sevdaya
Attila İlhan şiiri okumaya başlıyor
yüksek sesle…
bir otobüs geçiyor kayıp otobanların çıkmaz sokaklarından
aşk yüklü…
içinde senin gözlerini görüyorum
bakakalıyorum ardından
yetişemeyeceğimi bilerek
uçmak istiyorum
uçmak
ve gözlerine konmak
gözyaşlarında yok olup gitmek…
Tuna Başar
/ otuzbiraralıkikibinaltı sıfırikioniki
İzmir /
http://geceedebiyat.blogspot.com.tr/2010/09/bir-cocuk-aglyor-bilincaltmda.html
Yorum Gönder